Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χρονιάρες Μέρες


Και σαν έρχονται οι γιορτές γινόμαστε άνθρωποι.
Αγοράζουμε δώρα, διοργανώνοντας τραπέζια για να τα μοιράσουμε στους αγαπημένους μας ανθρώπους...
Θυμόμαστε επιτέλους πως εκτός από τα αγαπημένα πρόσωπα, υπάρχουν και εκείνα τα σκυθρωπά μουτράκια, που περιμένουν εμάς τους υπόλοιπους να τους δώσουμε μια αγκαλιά συνοδευμένη με το πιο ζεστό χαμόγελο...
Που θα τους υπενθυμίζει πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για εκείνους..Που και φέτος θα τους δώσουν την ελπίδα που θα τους πάει παραπέρα..στις επόμενε γιορτές..που και πάλι θα περιμένουν με αγωνία..
Είδες;
Ακόμα και εσύ..τούτη τη στιγμή που σκέφτεσαι..που γράφεις..πλησιάζουν οι γιορτές..
Και όμως θα έπρεπε να θυμόμαστε πως κάθε μέρα είναι εκεί και μας χρειάζονται..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η θάλασσα

 Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!

Θάλλασα

Αν θες να μου ξεσκίσεις την ψυχή- Πάρε μου την θάλλασα!   For whatever we lose (like a you or a me) It’s always ourselves we find in the sea. – E.E. Cummings